ZMIENIANIE UNII EUROPEJSKIEJ OD ŚRODKA – BŁĘDNE PRZEKONANIE CZY PRAWDA?

Niektórzy argumentują, że dla Polski lepiej jest przyłączyć się do Unii Europejskiej i będąc w strukturach UE zmieniać ją od środka, zamiast powiedzieć „nie” obecnym propozycjom akcesji.

Jest to argument bardzo niebezpieczny. Opiera się on bowiem na dwóch błędnych założeniach. Po pierwsze na tym, że brukselska biurokracja, która produkuje przepisy i regulacje jest wystarczająco elastyczna i demokratyczna. Po drugie, że wśród Polaków i w polskim rządzie istnieje wystarczająco silna wola polityczna, by razem wywierać nacisk na nowy reżim w celu wprowadzenia zmian, po wcześniejszej akceptacji „okupacyjnych” warunków!
Wszystkie dowody pochodzące z innych krajów należących do Unii wskazują na to, że po wstąpieniu do Unii Europejskiej następuje szybkie pogarszanie się kondycji społeczno-ekonomicznej i zmniejszenie zróżnicowania społeczności wiejskich, małej i średniej przedsiębiorczości, oraz infrastruktury rolno-spożywczej.
Głównych powodów takiej sytuacji można doszukać się w siłach, które kierują tworzeniem polityki UE. Dokładna analiza sytuacji pokazuje, że najważniejsze decyzje podejmowane są przez Radę Ministrów Komisji Europejskiej, organ wykonawczy, nie wyłaniany w drodze wyborów. Jest obiektem intensywnego lobbingu międzynarodowych korporacji szukających najlepszych dla siebie układów rozwojowych i korzyści z handlu. Skutkiem jest podporządkowanie interesów lokalnej, małowymiarowej gospodarki interesom wielkoskalowej gospodarki globalnej.
W następstwie wszystkie przepisy i regulacje, które powstają w Brukseli są projektowane tak, by chronić międzynarodowe korporacje a destabilizować i ostatecznie zniszczyć tradycyjne, regionalne i lokalne gospodarki, które postrzegane są jako niepożądana i niepotrzebna konkurencja.
Zatem ci, którzy są przychylni włączeniu Polski do Unii Europejskiej na obecnych warunkach, niezależnie od tego czy zdają sobie z tego sprawę czy też nie, zgadzają się na znaczące przyspieszenie masowej produkcji niskiej jakości „supermarketowej” żywności i dalszy upadek lokalnych rynków oraz małych sklepów. Przyspieszają niszczenie własnych społeczności rolniczych, przyrodniczo-kulturowej różnorodności i historycznych krajobrazów polskiej wsi. Pozwalają na to, by ich korzenie zostały odcięte, a ich lasy były przerobione na góry papieru, na którym będą zapisane nowe przepisy i regulacje.