TRZY ŻYWIOŁY

Człowiek chodzi po ziemi, oddycha powietrzem, wodą jest obmywany już podczas chrztu.

Najszlachetniejszym sportem, pozwalającym obcować z żywiołem Ziemi – jest taternictwo, alpinizm, himalaizm.

Najpiękniejszym sposobem obcowania z żywiołem wody – jest żeglarstwo. Sportem, który pozwala na najbardziej eleganckie obcowanie z żywiołem Powietrza – jest szybownictwo.

W postaci najczystszej tych sportów rolę techniki można sprowadzić do minimum. Wszystkie trzy sporty są najbardziej przyjaznymi Przyrodzie: żaglowiec, jacht żaglowy, szybowiec, taternik, nie niszczą przyrody, a uczą harmonijnej współegzystencji. Sukcesy w tych sportach odnoszą ci, którzy nauczyli się mądrości Natury, szacunku dla sił Przyrody.

Zaryzykuję tezę, iż znakiem czasu jest fakt, że polski Papież, który tak odmienił oblicze czasów – może nie przypadkiem lubi górskie wycieczki, kajakowe spływy puszczańską rzeką, narty.

Jeśli przesłaniem wszystkich ruchów ekologicznych jest, by ludzką świadomość zmienić na bardziej przyjazną Przyrodzie, to sport, forma bardzo powszechnej aktywności, u swych źródeł bezinteresownej – idealnie się do tego nadaje. Preferuj sporty, które nie niszczą środowiska, nie niosą ze sobą daleko posuniętej ingerencji w środowisko, nie wymagają nazbyt rozbudowanego zaplecza technicznego.

Z tego punktu widzenia żeglarstwo, szybownictwo, taternictwo są sportami najbardziej ekologicznymi, najbardziej przyjaznymi środowisku. Dla kontrastu – rajd samochodowy w Bieszczadach mogę uważać za przejaw barbarzyństwa cywilizacyjnego, a śmietnik pod Everestem – za przejaw instynktu stadnego ludzkiej gromady, pewnej bezmyślności w poszukiwaniu oryginalnych rozwiązań, nieumiejętności dostrzeżenia, że nie Everest jest ważny – a emocje pokonywania własnych słabości, jakich dostarczyć też mogą mniejsze niż Everest ściany skalne.

Sport a środowisko naturalne; proponuję dyskusję.

Paweł Zawadzki