CHROŃMY OSTATNIE PUSZCZE EUROPY ZANIM BĘDZIE ZA PÓŹNO!

Czołowi naukowcy z 18 europejskich krajów podkreślają dziś pilną potrzebę zachowania ostatnich starodrzewów w Europie i zwracają się do Unii Europejskiej z apelem o wsparcie krajów akcesyjnych w ochronie ich leśnych skarbów. “Wezwanie naukowców do ochrony lasów w Europie” zostało podpisane przez 180 naukowców z Austrii, Bułgarii, Czech, Finlandii, Francji, Grecji, Hiszpanii, Holandii, Niemiec, Polski, Rumunii, Słowacji, Szwajcarii, Turcji, Ukrainy, Węgier, Wielkiej Brytanii i Włoch.
Naukowcy z całej Europy razem z WWF apelują o wsparcie finansowe dla skutecznej ochrony lasów w Europie – mówi Duncan Pollard, kierujący Europejskim Programem Leśnym WWF. – 1/20 budżetu wydawanego obecnie w Unii Europejskiej na rolnictwo wystarczyłaby na ochronienie najwartościowszych lasów Europy Wschodniej.
180 naukowców podkreśla, że istnienie dużych obszarów naturalnych lasów, jak np. położona na polsko-białoruskiej granicy Puszcza Białowieska, jest ostatnią szansą na zachowanie wiedzy o funkcjonowaniu europejskiej przyrody bez ingerencji człowieka. Ochrona tych terenów jest bardzo istotna z punktu widzenia interesów wszystkich Europejczyków. Stanowią one żywe laboratorium dla badań naukowych oraz pomniki przyrody w rodzaju europejskiego Yellowstone. Aby to osiągnąć, Unia Europejska powinna zapewnić długoterminowe finansowanie, w formie funduszu na rzecz obszarów chronionych, budowanie partnerstw oraz tworzenie sprzyjających ochronie warunków polityczno-ekonomicznych.
Według WWF jedynie 2 – 3% użytków leśnych w Europie może zostać zaliczonych do lasów względnie naturalnych. Jedynie Europa Wschodnia nadal ma duże zasoby dziewiczych lasów, które z reszty Europy praktycznie zniknęły. Przykładem mogą być tutaj lasy Karpat, gdzie udało się przetrwać znaczącym populacjom dużych drapieżników – wilkom i niedźwiedziom. Puszcza Białowieska, na pograniczu Polski i Białorusi, jest z kolei najcenniejszym pierwotnym kompleksem leśnym na niżu europejskim, a mimo to nie jest chroniona w wystarczającym stopniu. Przyszłoroczna akcesja wielu wschodnioeuropejskich krajów do Unii Europejskiej spowoduje dodatkowe zwiększenie presji człowieka na surowce naturalne. Pilne jest zatem podjęcie stanowczych działań w celu ochrony ostatnich starodrzewów na kontynencie.
Ludziom wydaje się błędnie, że skoro drzewa rosną to problemu nie ma. A przecież to w żadnym wypadku nie gwarantuje zachowania różnorodności biologicznej lasu. Przeciwnie, wraz ze zmniejszającą się powierzchnią naturalnych zasobów leśnych, nieodwracalnie tracimy w Europie jej najważniejszy bank genetyczny – mówi Duncan Pollard. – Lasy są ostoją różnorodności biologicznej Europy. Porównywanie genetycznego bogactwa naturalnych lasów z zasobami monokultur, to jak zestawienie tysięcy składników kuchni europejskich z owsianką” – powiedział Pollard.
W apelu stwierdzono, że wycinka drzew, budowa dróg oraz brak skutecznej ochrony poważnie zagrażają niezwykłej różnorodności i bogactwu przyrody w Europie. Sieć obszarów chronionych jest niewystarczająca i brak w niej korytarzy ekologicznych, co w efekcie nie wystarcza, aby utrzymać populacje szczególnie ważnych gatunków chronionych, takich jak niedźwiedź brunatny, w skali Europy. Naukowcy zwracają się do wszystkich rządów, aby zmniejszyły zagrożenia dla bioróżnorodności europejskich lasów i objęły ścisłą ochroną starodrzewy. Powinny również stworzyć spójną, reprezentatywną i funkcjonalną sieć dobrze chronionych obszarów leśnych (kategorie I do IV wg międzynarodowej klasyfikacji IUCN), zwiększać skuteczność zarządzania na terenach objętych ochroną, a także inwestować w badania nad ekologią lasu, ochroną różnorodności biologicznej i procesami naturalnymi w lasach.
Więcej informacji:
Robert Knysak –
Kierownik Programu “Polskie lasy” WWF Polska,
tel. 0606 295 399, e-mail: rknysak@wwf.pl
Stefan Jakimiuk –
Kierownik Projektu “Białowieski Park Narodowy” WWF Polska,
tel. 0-85/682 55 15 lub 0606 856 777, e-mail: sjakimiuk@wwf.pl
Helma Brandlmaier,
Communications Officer, WWF European Forest Programme,
tel. +43 1 48817 217 lub +43 676 83 488 217 (komórka)
e-mail: helma.brandlmaier@wwf.at

• WWF Polska prowadzi obecnie 2 projekty nastawione na ochronę lasów: – “Polskie lasy” (przygotowanie krajowych standardów FSC): http://www.wwf.pl/polskie_lasy.php i “Białowieski Park Narodowy”: http://www.wwf.pl/bialowieza.php
• Analiza stanu ochrony lasów Europy (State of Europe's Forests Protection) napisana w kontekście IV Konferencji Ministerialnej o Ochronie Lasów w Europie, która miała miejsce w kwietniu 2003 r., wskazuje na niewielki postęp czyniony w zakresie ochrony lasów w Europie. Zawiera zestaw studiów przypadku o braku ochrony lasów i braku dobrego zarządzania chronionymi terenami. Dostępna na stronie internetowej: http://www.panda.org/europe/forests
• Badania opinii publicznej w Europie nt. ochrony przyrody (European public opinion on forest protection) zlecone przez WWF niezależne badanie opinii publicznej przeprowadzone w Szwecji, Wielkiej Brytanii, Francji, Polsce, Łotwie, Słowacji, Rumunii, Turcji, Grecji, Czechach, Norwegii i Austrii w marcu i kwietniu 2003 r. wykazuje silne społeczne i kulturowe poparcie dla zachowania przyrodniczego dziedzictwa Europy. 93% ankietowanych uważa za konieczne właściwe chronienie lasów w Europie, 83% chciałoby zwiększyć liczbę leśnych obszarów chronionych w ich kraju. Badanie to jest dostępne na stronie: http://www.panda.org/europe/forests
• W Europejskim Programie Leśnym WWF zespół 100 specjalistów w 24 krajach działa na rzecz ochrony, gospodarki i odtwarzania lasów Europy. Ich działania obejmują: promocję wysokiej jakości certyfikacji lasów i gospodarowania nimi, tworzenie i zachowanie pożądanej, reprezentatywnej sieci obszarów chronionych na najbardziej zagrożonych i różnorodnych biologicznie terenach leśnych, a także ich odtwarzanie w celu zwiększenia dóbr, jakie niosą ze sobą lasy, zarówno dla ludzi, jak i samej przyrody. Strony internetowe: http//www.www.panda.org/europe/forests i http//www.www.panda.org/forests4life

Bruksela, maj 2003
Sygnatariusze niniejszej petycji:
1. Odwołują się do naukowych podstaw, przemawiających za koniecznością ochrony ekosystemów leśnych oraz ich zrównoważonego zarządzania.
2. Żądają ochrony bioróżnorodności lasów europejskich, zachowania ich wysokiej jakości i naturalnego charakteru oraz wzywają do podjęcia wysiłków mających na celu naprawienie poczynionych zniszczeń.
3. Zwracają się z apelem o zwiększenie w Unii Europejskiej środków przeznaczonych na badania naukowe nad ekologią leśną, ochroną bioróżnorodności i naturalnego charakteru obszarów leśnych.
4. Apelują o zagwarantowanie odpowiedniej polityki służącej skonsolidowaniu sieci skutecznie chronionych obszarów leśnych (kategorie od I do IV wg IUCN), reprezentatywnych dla kontynentu europejskiego.
5. Zwracają się do europejskich rządów i UE z prośbą o objęcie ścisłą ochroną dużych obszarów starodrzewów i utworzenie dzięki temu kilku europejskich “Parków Yellowstone” z myślą o współczesnych i przyszłych pokoleniach.
6. Apelują o podjęcie przez rządy europejskie i UE szczególnych starań na rzecz efektywnego zarządzania leśnymi obszarami chronionymi, a w szczególności ochronę bioróżnorodności, renaturalizację oraz działania na rzecz ochrony przyrody w strefach otulinowych tych obszarów.
7. Apelują o odpowiednią politykę Unii Europejskiej, wspierającą kraje akcesyjne w ochronie ich najcenniejszych terenów leśnych, a szczególnie ostatnich naturalnych lasów kontynentu europejskiego.
8. Zwracają się z prośbą do Unii Europejskiej, aby ułatwiła tworzenie nowych form współpracy w celu zapewnienia długoterminowego finansowania dla obszarów chronionych.
Mając na uwadze, że na terenie Europy znajduje się obecnie 10% światowych zasobów leśnych, głównie w borealnych, umiarkowanych i śródziemnomorskich ekoregionach;
Mając na uwadze, że dziedzictwo to jest niezwykle bogate i stanowi środowisko życia dla tysięcy gatunków roślin i zwierząt, z których dużą część stanowią gatunki endemiczne dla Europy;
Mając na uwadze, że kraje europejskie dysponują terytoriami zależnymi, na których występują cenne lasy tropikalne (lasy tropikalne w Gujanie Francuskiej stanowią jeden z niewielu ocalałych dużych kompleksów dziewiczych lasów tropikalnych w basenie amazońskim);
Pamiętając, że owe lasy są zarówno źródłem bogactwa dla krajów europejskich, jak i obowiązkiem, jaki spoczywa na UE w związku z koniecznością ich zrównoważonego rozwoju i ochrony ich bioróżnorodności;
Pamiętając, że większość krajów UE podjęło międzynarodowe zobowiązania:
• Deklarację Leśną w ramach Konwencji Biologicznej Różnorodności przyjętą w Rio de Janeiro (1992), której ocena (Rio+10) była przedstawiona w Johannesburgu we wrześniu 2002 r.,
• Europejskie Konferencje Ministerialne na rzecz Ochrony Lasów (Strassburg, 1990; Helsinki, 1993; Lizbona, 1998; Wiedeń 2003),
• Konwencję na temat zmian klimatu (Protokół Kyoto, 1997),
które podkreślają rolę leśnych ekosystemów w ochronie bioróżnorodności i naturalnych procesów ewolucyjnych na Ziemi;
Pamiętając, że na krajach europejskich i UE spoczywa duża odpowiedzialność za ekoregiony o charakterze priorytetowym i najcenniejsze przyrodniczo miejsca, nad którymi sprawują polityczną kontrolę (w tym: lasy w ekoregionie śródziemnomorskim sensu lato, lasy mieszane w obszarach górskich, starodrzewy borealne, lasy aluwialne wzdłuż głównych rzek takich jak Ren, Dunaj i Loara, oraz wilgotne lasy tropikalne Wyżyny Gujańskiej, etc.);
Uznając, że w stosunku do tych wyzwań:
• wdrażana przez lata sieć obszarów chronionych oraz ściśle chronionych (kategoria I IUCN1) jest niewystarczająca,
• europejska sieć skutecznie chronionych lasów obejmuje 6,3% powierzchni obszarów leśnych (kategorie I do IV IUCN2), ale jest bardzo zróżnicowana w poszczególnych krajach (mniej niż 2% w krajach zachodnich, aż 11% w Białorusi),
• leśne obszary chronione kategorii I – IV IUCN, razem z obszarami chronionego krajobrazu (kategorii V IUCN), wciąż w niektórych krajach podlegają zwykłej gospodarce leśnej (pozyskiwanie drewna, budowanie dróg, monokultury leśne, etc.)1);
Mając na uwadze, że istniejąca sieć obszarów chronionych na terenie lasów europejskich:
• posiada braki w kluczowych ekoregionach,
• uniemożliwia pełne zachowanie ich naturalności (np. brak rezerwatów ścisłych, brak występowania niektórych kluczowych elementów ekosystemu takich jak: duże ssaki roślinożerne, duże drapieżniki oraz organizmy związane z rozkładaniem materii martwej,
• jest niewystarczająca dla zachowania, w niektórych krajach, bezpiecznej wielkości populacji priorytetowych gatunków chronionych w skali europejskiej (np. niedźwiedzia brunatnego, dzięcioła trójpalczastego, pachnicy próchniczki);
Uznając obecne inicjatywy, które w znaczny sposób przyczyniają się do poprawy standardów ochrony obszarów leśnych w skali europejskiej i międzynarodowej, jak np.:
• sieć Natura 2000 – zaprojektowana na bazie Dyrektywy Ptasiej i Siedliskowej oraz postępujące wdrażanie kontraktowych dokumentów w zakresie zarządzania obszarami (chronione obszary kategorii V IUCN w większości państw),
• stopniowe tworzenie niewielkich rezerwatów ścisłych (mniej niż 10 km2) w lasach państw zachodnich,
• zaangażowanie rządów niektórych państw, takich jak Grecja, Polska, Litwa – na rzecz wzrostu ochrony lasów.
Sygnatariusze niniejszej petycji:
1. Odwołują się do naukowych podstaw, przemawiających za koniecznością ochrony ekosystemów leśnych oraz ich zrównoważonego zarządzania .
Zrównoważone zarządzanie lasami wymaga równowagi pomiędzy 3 połączonymi elementami:
• zrównoważonego zarządzania obszarami rolnymi i lasami produkcyjnymi na poziomie krajobrazowym,
• ochrony najcenniejszych lasów i całkowitej ochrony lasów o wysokim stopniu naturalności, równolegle z ochroną korytarzy ekologicznych, jako funkcjonalnych relacji pomiędzy nimi,
• przywrócenie zdegradowanych krajobrazów leśnych i ekosystemów oraz restytucji zagrożonych i zanikających populacji zwierząt i roślin.
W krajobrazach UE lasy należą do najważniejszych ekosystemów, których zarządzanie powinno odbywać się w sposób planowy i zrównoważony oraz uwzględniający ich wielofunkcyjny charakter. Jako najważniejsze dla ochrony bioróżnorodności, chronione obszary leśne stanowią absolutną konieczność w krajach UE, ponieważ pokrywają zaledwie 6,3% powierzchni lasów na kontynencie (kategorie od I do IV IUCN). Z naukowego punktu widzenia jest to daleko niewystarczające, zważywszy na geograficzne zróżnicowanie Europy (zmniejszanie się ochrony w kierunku od północnego-wschodu na południowy-zachód). Ponadto, obszary leśne objęte ochroną bardzo często są nadal eksploatowane w celu pozyskanie drewna, co często jest w sprzeczności z założeniami danego obszaru chronionego.
Szczególnego wsparcia potrzebują wysiłki na rzecz ochrony starodrzewów (kategoria I IUCN). Poza ochroną bioróżnorodności oraz zachowaniem ciągłości naturalnych procesów przyrodniczych, obszary starodrzewów mają różnorodne zastosowanie:
• badania naukowe, jako żywe laboratoria (zrozumienie miejsca gatunków, roli i znaczenia biologicznego oraz zróżnicowania w funkcjonowaniu ekosystemów leśnych),
• źródło wiedzy dla nauki na temat funkcjonowania europejskich ekosystemów leśnych nie poddanych antropopresji, a w szczególności większe obszarowo, dobrze zachowane stare lasy na wschodzie kontynentu,
• punkt odniesienia dla gospodarki leśnej i udoskonalania zarządzania chronionymi obszarami leśnymi,
• wielka wartość edukacyjna, estetyczna oraz duchowa, szczególnie w przypadku rozległych obszarów starodrzewów.
Wyniki prac badawczych prowadzonych w skali międzynarodowej pokazują, że wdrożenie reprezentatywnego i funkcjonalnego systemu obszarów chronionych już nie jest wystarczające, aby zachować bioróżnorodność w perspektywie ciągle zmieniającego się środowiska (zmiany klimatyczne i in.). W tym celu ważne jest tworzenie połączeń pomiędzy obszarami chronionymi poprzez korytarze ekologiczne oraz ochrona wszystkich form dzikiej przyrody na wszystkich poziomach troficznych. Szczególnie ważne i konieczne jest zachowanie różnorodności gatunków na najwyższych poziomach troficznych tj. drapieżników i dużych roślinożerców.
2. Żądają ochrony bioróżnorodności lasów europejskich, zachowania ich wysokiej jakości i naturalnego charakteru oraz wzywają do podjęcia wysiłków mających na celu naprawienie poczynionych zniszczeń.
W szczególności składa się na to:
• ograniczenie wycinania drzew, począwszy od budowy dróg, fragmentaryzacji, a skończywszy na starodrzewach, lasach naturalnych i pochodzenia naturalnego, szczególnie we wschodnich krajach,
• ograniczenie negatywnego wpływu urbanizacji i turystyki, szczególnie na ekosystemy leśne w strefie wybrzeża śródziemnomorskiego,
• zredukowanie wysokiej liczby gatunków leśnych zagrożonych wyginięciem w Europie, szczególnie setek gatunków owadów,
• zmniejszenie nacisku na leśną florę i faunę spowodowanego przez szybkie globalne zmiany klimatu,
• rozwijanie sieci połączeń pomiędzy obszarami chronionymi, co pozwoli na ochronę leśnej bioróżnorodności w dłuższej skali czasowej.
3. Zwracają się z apelem o zwiększenie w Unii Europejskiej środków przeznaczonych na badania naukowe nad ekologią leśną, ochroną bioróżnorodności i naturalnego charakteru obszarów leśnych.
Z powodu braku zaangażowania należytych środków finansowych, założenia i cele nakreślone w p. 1 osiągane są wciąż tylko częściowo w ekosystemach leśnych krajów Unii Europejskiej. Z powody braku dostatecznej wiedzy, tradycyjne zarządzanie lasami w wielu krajach Unii jest nie wystarczające dla należytej ochrony i zawsze współgra z przestrzeganiem reguł ostrożności. W związku z tym, istnieje pilna potrzeba rozwoju w tych krajach szeroko zdefiniowanych badań nad zachowaniem bioróżnorodności w lasach UE i implementacji tej wiedzy w praktyce. Istnieje również potrzeba przewartościowania podstawowych dyscyplin nauk przyrodniczych takich jak: taksonomia roślin i zwierząt, entomologia, mykologia oraz z dziedziny ekologii (ekosystem, ekologia funkcyjna). Wyniki badań z obszarów nie poddanych antropopresji okazały się być bezcenne, jeśli chodzi o edukację i zastosowanie w zarządzaniu obszarami leśnymi na terenach zmienionych przez człowieka. Badania te powinny być wspomagane przez np. programy badawcze UE dotyczące ochrony lasów naturalnych i pochodzenia naturalnego. Wsparcie ze strony tych programów powinno polegać na tworzeniu długoterminowych badań ekologicznych, prowadzonych w najbardziej reprezentatywnych dla lasów europejskich miejscach czyli np. Białowieski Park Narodowy (Polska), Stanowy rezerwat w Fontainebleau (Francja), naturalny rezerwat w Les Nouragues (Gujana Francuska), Park Narodowy Oulanka (Finlandia), New Forest (Wielka Brytania), Narodowe Parki w Bawarii / Szumawie (Niemcy i Czechy), etc.
4. Apelują o zagwarantowanie odpowiedniej polityki, służącej skonsolidowaniu sieci skutecznie chronionych obszarów leśnych (kategorie od I do IV wg IUCN), reprezentatywnych dla kontynentu europejskiego.
Proponowane zmiany polegają na:
• uproszczeniu krajowych definicji statusu ochrony lasów w Europie (aktualnie istnieje więcej niż 90 różnych definicji, które brzmią podobnie, ale w praktyce się różnią), biorąc za wzór klasyfikacje IUCN rozpoznawalną na całym świecie,
• identyfikacji kryteriów i wskaźników dla okresowej oceny ochrony lasów na poziomie europejskim,
• stworzeniu projektu dla wzmocnienia sieci lasów chronionych w kategoriach I – IV wg IUCN oraz wprowadzenia priorytetowych działań.
5. Zwracają się do europejskich rządów i UE z prośbą o objęcie ścisłą ochroną dużych obszarów starodrzewów i utworzenie dzięki temu kilku europejskich “Parków Yellowstone” z myślą o współczesnych i przyszłych pokoleniach.
Poprzez:
• ustanowienie spójnej sieci ścisłych rezerwatów leśnych (kategoria I IUCN) lub strefy centralnej Parków Narodowych kategorii II, stanowiących jeden ze słabych punktów systemu ochrony przyrody w wielu regionach Europy,
• ścisłą ochronę terenów leśnych o powierzchni większej niż 200 km2, terenów które gwarantują powodzenie i integralność bioróżnorodności i całego ekosystemu, jak również zmniejszają negatywne skutki wpływu czynników zewnętrznych np. turystyki,
• ochronę takich ekosystemów leśnych, jak lasy aluwialne i lasy basenu Morza Śródziemnego, chociaż w wielu wypadkach ten szeroko rozumiany termin “ochrona” będzie oznaczał pasywną i/lub aktywną odbudowę naturalności i różnorodności leśnej,
• wieczystą ochronę dużych części lasów tropikalnych w Gujanie Francuskiej, spójną z ostatnimi, wzorowymi działaniami ochronnymi prowadzonymi przez państwa sąsiadujące (w szczególności Brazylię).
6. Apelują o podjęcie przez rządy europejskie i UE szczególnych starań na rzecz efektywnego zarządzania leśnymi obszarami chronionymi, a w szczególności ochronę bioróżnorodności i renaturalizację oraz działania na rzecz ochrony przyrody w strefach otulinowych tych obszarów.
Poprzez:
• wdrożenie na skalę krajową przez rządy programu Światowej Komisji Terenów Chronionych (WCPA) dotyczącego podstaw oceniania sposobu zarządzania terenami chronionymi. Poprzez te działania można regularnie wspomagać rozwój efektywnego zarządzania siecią terenów chronionych, jak również terenami indywidualnymi podlegającymi ochronie,
• uznanie, że w rezerwatach ścisłych, strefach centralnych parków narodowych i rezerwatów przyrody (IUCN kategorii I a, b, II i IV) powinno się wykluczyć pozyskiwanie drewna, polowania i wszystkie inne działania zakłócające zachowanie bioróżnorodności oraz naturalności,
• uznanie, że w kategorii V IUCN na terenach chronionych powinno się aktywnie promować i ulepszać bliskie naturze zarządzanie lasami oraz ochronę siedlisk i gatunków leśnych,
• uznanie, że Natura 2000 jest priorytetowym europejskim narzędziem, które ukierunkowuje te ulepszone zarządzanie i dlatego też powinno być promowane i właściwie wdrożone przez kraje Europy. Rządy Europejskie i UE powinny ocenić jego wdrożenie używając wspólnych kryteriów na szczeblu krajowym i europejskim,
• uznanie, że inne lasy produkcyjne poza strefą ochronną i wszystkie lasy uznane jako warte ochrony muszą być zarządzane w sposób zrównoważony.
7. Apelują o odpowiednią politykę Unii Europejskiej, która wsparłaby kraje akcesyjne w ochronie ich najcenniejszych terenów leśnych, a szczególnie ostatnich naturalnych lasów kontynentu europejskiego.
Poprzez:
• skuteczne wdrażanie sieci Natura 2000 w krajach akcesyjnych UE,
• promocję biologicznego bogactwa, naukowego zainteresowania i ekonomicznego potencjału starych lasów, parków narodowych i rezerwatów w zgodzie z rozwojem obszarów rolniczych krajów akcesyjnych UE,
• pomoc Polsce w ochronie Puszczy Białowieskiej – ekologicznego punktu odniesienia dla starych nizinnych lasów Europy, dla nauk przyrodniczych, leśnictwa itp.
UE powinna pomóc Polsce w:
1. Powiększeniu Białowieskiego Parku Narodowego, co było zaakceptowane przez polski rząd w r. 1998; na pierwszym etapie park powinien być powiększony do 20 000 ha – minimalnego kryterium obszarowego wymaganego dla ekologicznej integralności.
2. Założeniu zrównoważonej gospodarki leśnej w strefie buforowej.
3. Założeniu zrównoważonego planu rozwoju turystyki przyjaznej przyrodzie.
8. Zwracają się z prośbą do Unii Europejskiej, aby ułatwiła tworzenie nowych form współpracy w celu zapewnienia długoterminowego finansowania dla obszarów chronionych.
Poprzez:
• stworzenie partnerstwa z udziałem źródeł państwowych, prywatnych i NGO,
• stworzenie warunków politycznych i finansowych, które są w stanie poprawić ochronę lasów prywatnych,
• stworzenie Funduszu na rzecz Obszarów Chronionych (aby pracował w podobny sposób Global Environment Fund) finansowanego przez Agencję Pomocy Rządowej,
• rozpoznanie zagrożeń i możliwości stwarzanych przez turystykę i roli, która może być odegrana przez przemysł turystyczny.
DANE SYGNATARIUSZY PETYCJI
Data
Imię
Nazwisko
Kraj
Funkcja / Dziedzina badawcza
Adres pracy
Telefon
Faks
E-mail
Deklaruję, że zapoznałem (-am) się z tekstem “Apel naukowców na rzecz ochrony lasów w Europie (maj 2003)” i popieram jego przesłanie, mające na celu poprawę ochrony bioróżnorodności w lasach europejskich.
1. Kategorie są zdefiniowane przez IUCN (International Union for the Conservation of Nature) – I: integralne rezerwaty; II: parki narodowe (centralna strefa); IV: rezerwaty przyrody; V: parki krajobrazowe, obszary chronione, Natura 2000 etc.
2. Źródła: United Nations Environment Programme, UNEP, World Conservation Monitoring Centre, WCMC, 2000.